Η Antifa Salonica παύει τη λειτουργία της μετά από ενάμισι χρόνο δράσης. Αυτό δε σημαίνει πως η φασιστική απειλή έχει περάσει. Η δημιουργία και η οργάνωση αντιφασιστικών ομάδων και οργανώσεων είναι επίκαιρη όσο ποτέ και απολύτως αναγκαία. Απλά ως συνέλευση κάναμε τον κύκλο μας. Παρόλα αυτά θεωρούμε αναγκαιότητα να τοποθετηθούμε όσον αφορά κάποια ζητήματα.
Όταν πριν από ενάμισι χρόνο οι φασίστες παραλίγο να εμφανιστούν στο μνημόσυνο των θυμάτων του ολοκαυτώματος του Χορτιάτη, αλλά και αργότερα όταν μια σειρά από φασιστικές γκρούπες αποπειράθηκαν να κάνουν πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Παύλου Μελά, είχαμε αντιληφθεί ένα κενό στο αντιφασιστικό κίνημα στη Θεσσαλονίκη.
Το κενό σε αυτά τα δύο περιστατικά, αλλά και σε πολλά περισσότερα τα τελευταία χρόνια, ξεκινούσε από το γεγονός πως καμιά συλλογικότητα δεν καλούσε τον κόσμο της Θεσσαλονίκης να τους αντιμετωπίσει, κι όταν το έκανε απλά υπήρχε ένα ραντεβού μια το πολύ δυο μέρες πριν. Οπότε σε οργανωτικό επίπεδο επικρατούσε το χύμα και όλα επαφίονταν στην τύχη ή στις εντολές της αστυνομίας. Ακόμα και στις περιπτώσεις σαν αυτή του Χορτιάτη, που υπήρχε κάλεσμα της τελευταίας στιγμής, πολύς κόσμος που ανταποκρίθηκε δεν ήξερε καν τι συνέβη εκεί το Σεπτέμβρη του 1944, ούτε είχε ακούσει ποτέ στη ζωή του ποιος ήταν ο Σούμπερτ και οι επίλεκτοι ταγματασφαλίτες “Σουμπερίτες” (Jagdkommando Schubert).
Αυτές τις ελλείψεις προσπαθήσαμε να καλύψουμε γιατί πιστεύαμε, και πιστεύουμε ακόμη, πως ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται ούτε με πορείες πυροτεχνήματα, ούτε και με την απολιτίκ μητροπολιτική βία. Επίσης ιδεολογικά κατασκευάσματα όπως η θεωρία των άκρων βλέπαμε να τα ασπάζονται ακόμα και κάποια κομμάτια του ευρύτερου χώρου, άλλο ένα ζήτημα που προσπαθήσαμε να απαντήσουμε στο βαθμό που μας αναλογούσε.
Όμως, πολλά από τα κακώς κείμενα τελικά αναπαράχθηκαν και μέσα στην Antifa Salonica. Κι όταν τελικά έφτασε η στιγμή, που σχεδόν όλοι ξέραμε πως θα έρθει αργά ή γρήγορα, αυτή της δολοφονίας του Παύλου Φύσα στο Κερατσίνι, τότε για άλλη μια φορά αποδείχτηκε πως η οργή και ο αυθορμητισμός δε μπορούν από μόνα τους να αντιμετωπίσουν κράτος και παρακράτος…
Λέμε πώς η δημιουργία και η οργάνωση αντιφασιστικών ομάδων και οργανώσεων είναι επίκαιρη και αναγκαία. Η ιεράρχηση, όμως, του αντιφασισμού ως πρωτεύον ζήτημα και κατ’ επέκταση η παραμέληση άλλων κοινωνικών αγώνων είναι στρατηγικό και πολιτικό λάθος. Μια δυναμική και συγκρουσιακή μερίδα της κοινωνίας που μάχεται τους φασίστες στους δρόμους, αλλά δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα καθημερινά προβλήματα της εξαθλίωσης, της φτωχοποίησης, της ανεργίας, της εθελοδουλίας, της καταστολής, της επέλασης του κεφαλαίου, της διάλυσης του κοινωνικού ιστού και της ολοκληρωτικής εξατομίκευσης, αργά ή γρήγορα θα αφομοιωθεί από το δημοκρατικό κοινοβουλευτισμό ή και τον κρατικό “αντιφασιμό”, γιατί αυτοί είναι που εμφανίζονται με δήθεν λύσεις στα κεντρικά προβλήματα της κοινωνίας.
Ο εθνικισμός δεν τροφοδοτείται εδώ και ένα σχεδόν αιώνα από τη χρυσή αυγή, αλλά από τους δημοκράτες του κοινοβουλευτικού μπλοκ. Οι μεγάλες ιδέες, το ιδιώνυμο, ο χριστιανοελληνικός αχταρμάς του Γ’ Ελληνικού Πολιτισμού των Μεταξικών, η ατιμωρησία των ταγματασφαλιτών, τα Δεκεμβριανά του 1944, ο ΙΔΕΑ, η ατιμωρησία των χουντικών και των βασανιστών της ΕΑΤ-ΕΣΑ, οι Μηχαλολιάκοι και οι Πλεύριδες στην ΚΥΠ, η ανάδειξη, προβολή και προαγωγή σε βουλευτές των τηλεπλασιέδων παραχαραγμένης ιστορίας και άλλα τόσα δεν είναι έργο φασιστών, αλλά δημοκρατών. Κι αν αυτοί που έπραξαν όλα αυτά τα εγκλήματα δεν είναι δημοκράτες, τότε πολύ απλά το πολιτειακό σύστημα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας απέτυχε, χρεοκόπησε και φάνηκε ανάξιο των προσδοκιών της κοινωνίας που πίστεψε στη φενάκη της αστικοδημοκρατικής εκπροσώπησης.
Για να μην υπάρχει εδώ καμιά παρανόηση, σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζουμε το δημοκρατικό πολίτευμα με τον φασισμό. Αυτό θα ήταν ανιστόρητο και βλακώδες. Όποιος θέλει να τα ταυτίζει ας πάει μια βόλτα ως το Κίεβο, κι ας βγει για μια αφισοκόλληση ή ας κάνει μια μικροφωνική. Όχι κάτι προωθημένο, μόνο τα απλά…
Με απλά λόγια συμφωνούμε και επικαλούμαστε τους παλιούς αναρχικούς όταν δήλωναν πως “η πιο ατελής δημοκρατία είναι χίλιες φορές καλύτερη από την πιο φωτισμένη μοναρχία” (Μ. Μπακούνιν) ή αλλιώς πως “δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χειρότερη των δημοκρατιών είναι προτιμότερη, αν μη τι άλλο από εκπαιδευτικής απόψεως, από την καλύτερη των δικτατοριών” (Ε. Μαλατέστα). Και για να δώσουμε και ένα σύντομο παράδειγμα από την ελληνική ιστορία, αρκετοί αναρχικοί, με πιο γνωστούς τους Αμιλκάρε Τσιπριάνι και Εμμανουήλ Δαδάογλου, πολέμησαν στην Αθήνα το 1862 στην εξέγερση κατά των μοναρχικών του βασιλιά Όθωνα.
Για να επιστρέψουμε στο σήμερα, η επικαιρότητα του αντιφασιστικού αγώνα φαίνεται και από το αποτέλεσμα των γεγονότων της Ουκρανίας. Εκεί μια χούφτα καθυστερημένων και φανατικών εθνικιστών, από τη μια δε βρήκε εμπόδια στους δρόμους λόγο της ανυπαρξίας οργανωμένων αντιφασιστικών δυνάμεων και από την άλλη χρηματοδοτήθηκε και εξοπλίστηκε από μια μερίδα της καπιταλιστικής ελίτ, με αποτέλεσμα να καταλάβει την εξουσία.
Ο φασισμός στην ελλάδα έχει βαθιές ρίζες μέσα στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο από τη δικτατορία Μεταξά ως και σήμερα. Ο φασισμός δεν έχει εξαλειφθεί γιατί οι επαγγελματίες πολιτικοί, οι σύγχρονοι δημοκράτες δηλαδή, το επέτρεψαν.
Όσο, λοιπόν, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια θα διδάσκουν τους νέους τη γραμμική ανάγνωση της ιστορίας και την μεταφυσική σύνδεση ανάμεσα στην αρχαία ελληνική δημοκρατία, την ελληνορθόδοξη ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την δημιουργία του Βαυαρικού Προτεκτοράτου που ονομάστηκε Βασίλειον της Ελλάδος, τόσο τα εθνικιστικά αίσχη θα αναπαράγονται και θα υπάρχει πάντα εν δυνάμει το φασιστικό στοιχείο… αγράμματο και παραπληροφορημένο, αλλοτριωμένο από την εκμετάλλευση, να ψάχνει να ταυτιστεί με κάτι το μεγάλο για να μη νοιώθει τόσο μικρό και ανήμπορο, να στρατολογείται από το κεφάλαιο για να στραφεί κατά του συνανθρώπου του, γιατί είναι ανίκανο να χτυπήσει τον πραγματικό δυνάστη του.
Έτσι, βασιζόμενοι σε μια τέτοιου τύπου ανιστόρητη εκπαιδευτική προπαγάνδα, δεν είναι περίεργο που τα δύο εργαλεία που έχει ξεσηκώσει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας η παρούσα συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ είναι το ίδιο γελοία, αλλά δυστυχώς αποτελεσματικά στο να πείσουν ένα απαίδευτο κοινό… Αυτά είναι για το “ευρύ κοινό” η θεωρία των άκρων και για το εσωτερικό του παρακρατικού μηχανισμού το αρχαίο δολοφονικό έθιμο της κρυπτείας.
Ταυτόχρονα, όλα ανεξαιρέτως τα κοινοβουλευτικά κόμματα δε χάνουν λεπτό να καταγγέλλουν τη “βία από όπου κι αν προέρχεται” ενισχύοντας έτσι την θεωρία των άκρων. Ο γελοίος νομικίστικος τρόπος που “χτυπάνε” μερικά στελέχη της χρυσής αυγής δημιουργεί ένα προηγούμενο που θα χρησιμοποιηθεί από το καθεστώς ενάντια στους πραγματικούς εχθρούς του όταν έρθει η ώρα. Απλά τους θυμίζουμε πως ο εμπνευστής του ιδιώνυμου, δηλαδή του νόμου 4229 του 1929, ήταν ο Ελ. Βενιζέλος και οι δημοκράτες… παρόλα αυτά αργότερα και οι ίδιοι κυνηγήθηκαν από το καθεστώς Μεταξά με βάση το ίδιο ακριβώς το ιδιώνυμο.
Όπως είχαμε γράψει και στο ιδρυτικό μας κείμενο “ο φασισμός είναι η πιο ριζοσπαστική έκφανση του εθνικισμού. Ο φασίστας που ιδεολογικά αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικοσοσιαλιστής καυχιέται πως είναι ο πιο αυθεντικός και καθαρός εθνικιστής. Και παρόλο που οι σύγχρονοι δημοκράτες ισχυρίζονται πως είναι από την απέναντι πλευρά, εκτός του ότι κάθονται στα ίδια έδρανα μαζί τους, αν θεωρήσουν πως θίγονται τα προνόμιά τους, είτε θα χρησιμοποιήσουν τους φασίστες, είτε θα τους ακολουθήσουν. Ως εκ τούτου, ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πόλεμο ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.”
Εμείς τονίζουμε, για άλλη μια φορά, πως δεν είμαστε το άλλο άκρο του φασισμού, ούτε του μοναρχισμού, ούτε όποιου άλλου -ισμού… Η δικιά μας κοσμοθεωρία δεν χωράει σε ανιστόρητες αναπαραστάσεις. Δηλαδή, στην απαρχαιωμένη γραμμική αναπαράσταση (ακροδεξιά – δεξιά – κεντροδεξιά – κέντρο – κεντροαριστερά – αριστερά – άκρα αριστερά) που θέλουν να συμμετέχουν οι εκφραστές των χρεοκοπημένων ιδεολογιών, εμάς δε θα μας βρουν πουθενά.
Κι αν θέλουν, φίλοι και εχθροί, να μας χώσουν κάπου πιο αριστερά της άκρας αριστεράς τους προτρέπουμε να ξεκολλήσουν από το παρελθόν και να πάψουν να καθορίζονται σύμφωνα με το που κάθισαν το 1789 οι εκπρόσωποι της Γαλλικής Συντακτικής Συνέλευσης μέσα στο Σφαιριστήριο.
Αυτή η γραμμική αναπαράσταση, αλλά και παρόμοιες καρτεσιανές όπως τα “Pournelle Chart” (Jerry Pournelle 1963), “Nolam Chart” (David Nolan 1969) και την πιο πρόσφατη με την ονομασία “Political Compass”, παρουσιάζονται ως προϊόντα επιστημονικής πολιτικής έρευνας αλλά στην καλύτερη είναι απαρχαιωμένα εργαλεία… εμάς πάντως μας θυμίζουν αστρολογικούς χάρτες με ωροσκόπους και ζωόδια.
Σήμερα δεν υπάρχει σύγκρουση άκρων, αλλά σύγκρουση δύο κόσμων, η οποία ήδη οδηγεί στον αναπόφευκτο πόλεμο μεταξύ του κόσμου της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της αυτοοργάνωσης, με τον ακροκινούμενο κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου. Στον πόλεμο αυτό που μας κήρυξαν, ο εθνικισμός είναι εργαλείο της άρχουσας τάξης και οι φασίστες τα (αναλώσιμα) τσιράκια των αφεντικών, οπότε και η σύγκρουση μαζί τους είναι αναπόφευκτη.
Όπως λοιπόν είπαμε, η Antifa Salonica έκλεισε τον κύκλο της. Ευτυχώς στην πόλη της Θεσσαλονίκης υπάρχουν κι άλλες αντιφασιστικές συλλογικότητες, και παρ όλες τις διαφορετικές αναλύσεις που μπορεί να έχουμε με αυτές, καλούμε τον κόσμο να τις στηρίξει και να συμμετέχει σε αυτές, ή να δημιουργήσει νέες.
30/04/2014
Antifa Salonica
Συνέλευση ενάντια στον εθνικισμό και τον κοινωνικό εκφασισμό
