ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 18/11 Σχετικά με τις προσαγωγές πρίν την προγραμματισμένη αντιφασιστική πορεία στις 17 Νοέμβρη

Στις 16:05 και ενώ αλληλέγγυοι και μέλη της συνέλευσης προσέγγιζαν το χώρο της προσυγκέντρωσης, μια παρέα τεσσάρων αλληλέγγυων “προσεγγίστηκε” από 6 μηχανές της ομάδας (αη)ΔΙ.ΑΣ. αφού εντοπίστηκαν από τις (π)ορδές ασφαλητών σε μηχανές και μη.

Όσο αυξανόταν ο κόσμος στην προσυγκέντρωση και μαζί του και ο εκνευρισμός μας για την προκλητική εξακρίβωση δίπλα ακριβώς στο σημείο της προσυγκέντρωσης, οι εξακριβούμενοι μετακινούνταν όλο και μακρύτερα από τους συγκεντρωμένους μέχρι που τους “καταχώνιασαν” σε ένα κοντινό στενό οπότε και αποφασίσαμε να επέμβουμε στην διαδικασία, ενώ στην παρέα των διάδων και ασφαλιτών προστέθηκαν άλλες 2 μηχανές και 2 επιβατικά .

Παρόλα αυτά και μέσα από διαβεβαιώσεις του επικεφαλής της παρωδίας για την τυπικότητα της διαδικασίας που επιτελούσαν, ο έλεγχος αναβαθμίστηκε σε προληπτική προσαγωγή και τα άτομα μεταφέρθηκαν στην Γ.Α.Δ.Θ. και αφέθηκαν ελεύθερα μερικές ώρες αργότερα.

Περισσότερα μετά την ενημέρωση για την αποτίμηση του διημέρου (εκδήλωση και πορεία).

ΚΑΛΕΣΜΑ 17/10 Αντιφασιστική Πορεία στα ανατολικά που θα ενωθεί με την μεγάλη πορεία για το πολυτεχνείο

Αντιφασιστική πορεία σε ανατολικές περιοχές της Θεσσαλονίκης με προσυγκέντρωση στο Πάρκο Μπότσαρη – Θα ακολουθήσουν αναλυτικότερες πληροφορίες.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 16/11 Σχετικά με την παρέμβαση σε σχολεία στα δυτικά της Θεσσαλονίκης

Μέρος δεύτερο στην παρωδία των κούφιων απειλών της χ.α. για παράσταση στα δυτικά στα πλαίσια του “κυνηγιού ανθελλήνων” και της “αποκατάστασης της ελληνικής ιστορίας”.

Επιλέξαμε να παρέμβουμε στην ευρύτερη περιοχή παράλληλα και σε συνεργασία με αντιφασίστες/ριες από άλλους χώρους ωστε να αποτρέψουμε την παρουσία ακροδεξιών στοιχείων.

Με εξαίρεση μερικά πολύ γρήγορα μηχανάκια φορτωμένα με ασπόνδυλα που πέρασαν για να κοιτάξουν, η παρέμβαση ήταν επιτυχής μιας και αποτράπηκε η παρουσία τους στην περιοχή και στις σχολικές γιορτές που λάμβαναν χώρα.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ 16/11 “Οι ρίζες των φασιστικών μορφωμάτων στην ελλάδα και η αντιμετώπισή τους σήμερα

“Οι ρίζες των φασιστικών μορφωμάτων στην ελλάδα και η αντιμετώπισή τους σήμερα”

Η εισήγηση θα βασιστεί πάνω στην μπροσούρα που συντάχθηκε από την συνέλευση με αφορμή την επικείμενη 17η Νοέμβρη  και θα γίνει συνοπτική παρουσίαση του τρόπου λειτουργίας και δράσης της ”Συνέλευσης ενάντια στον εθνικισμό και τον κοινωνικό εκφασισμό”.

Στην εκδήλωση και την κουβέντα που θα ακολουθήσει θα συμμετέχουν σύντροφοι/ισσες από:

Αντιφασιστική Μηχανοκίνητη Περιπολεία (Αθήνα)
Αντιφασιστική Συνέλευση Βέροιας
Αντιφασίστες/ριες από το Βόλο
Αντιφασίστες/ριες από Αυτόνομο Στέκι Καβάλας
Αντιφασίστες/ριες Κοζάνης

Θα ακολουθήσει πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης για τις ανάγκες της συνέλευσης (αφίσες, κείμενα, τρικάκια κ.τ.λ.)

 

KEIMENO 12/11 Μοιράστηκε στο 1ο Γενικό Λύκειο Ευόσμου με αφορμή απειλές της χ.α.

Η συλλογική μνήμη είναι αυτή που μπορεί να μας δώσει τα απαραίτητα εφόδια για να καταλάβουμε πως λειτουργούμε σήμερα ως κοινωνία. Να καταλάβουμε ποιες κοινωνικές δυνάμεις έδρασαν ή/και συνεχίζουν να δρουν σήμερα, να αντιληφθούμε γιατί έγινε ότι έγινε στο παρελθόν και πως μας επηρεάζει σήμερα.

Η γνώση, λοιπόν, που οδηγεί στην συλλογική μνήμη είναι όπλο στα χέρια μας.

Κι ας μην συγχέουμε τη συλλογική μνήμη με την παπαγαλία του υπαρκτού εκπαιδευτικού συστήματος και την δογματική μνήμη οποιασδήποτε ιδεολογικής απόχρωσης. Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς ιστορικός και να γνωρίζει εκατοντάδες ημερομηνίες, ονόματα και τοποθεσίες για να καλλιεργήσει την ατομική και συλλογική μνήμη. Αν ήταν τόσο απλό όλοι αυτοί οι φιλομαθείς ιστορικοί, οι καθηγητάδες και οι πανεπιστημιακοί, «πεφωτισμένοι» θα μας είχαν ήδη σώσει από χιλιάδες κακοτοπιές.

Η χειρότερη από αυτές τις κακοτοπιές που μπορεί να καταστρέψει μια κοινωνία ακούει στο ονόματα τυραννία, δικτατορία, χούντα… Συνήθως έρχεται στην εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα, αν και μερικοί από τους πιο επιτυχημένους δικτάτορες όπως ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι αναρριχήθηκαν στην εξουσία μέσω της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Στη σύγχρονη ιστορία της ελλάδας, μέχρι και σήμερα έχουν γίνει τουλάχιστον 20 πραξικοπήματα κάποια από τα οποία ήταν αποτυχημένα και κάποια από αυτά επιτυχημένα. Όλα αυτά τα πραξικοπήματα και τα καθεστώτα που επεβλήθησαν μεσω αυτων στην κοινωνία είχαν ένα κοινό παρανομαστή: τον εθνικισμό.

Έτσι και την 21η Απρίλη 1967 με την υποκίνηση του κράτους των ΗΠΑ, εξυπηρετώντας οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα Αμερικανών και Ελλήνων , γίνεται πραξικόπημα και εγκαθιδρύει στρατιωτικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Πρωτεργάτες της Χούντας ήταν οι Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος, Λαδάς. Απ την πρώτη στιγμή κιόλας η Χούντα ήταν ξεκάθαρη όσον αφορά την ιδεολογική της ταυτότητα. Τα βασικά στοιχεία του λόγου που παρήγαγε ήταν ένας εθνικισμός που συνοψίζεται στο τρίπτυχο “Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια” και στο σύνθημα “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών”, τα οποία χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα από φασιστικές οργανώσεις. Επίσης βασικό στοιχείο της χουντικής ιδεολογίας ήταν ο αντικομουνισμός και ο κοινωνικός αποκλεισμός των αντιφρονούντων και από την πρώτη μέρα επιβολής της χούντας άρχισαν διωγμοί, διώξεις, συλλήψεις, βασανισμοί και εξορίες κατά οποιουδήποτε θεωρούνταν εχθρός του καθεστώτος.

Ένας άλλος πυλώνας στήριξης της Χούντας ήταν η εκκλησία. Με την τοποθέτηση του Ιερώνυμο Α’ ως αρχιεπισκόπου επιτεύχθηκε η πλήρης συμπόρευση εκκλησίας-κράτους. Τρανταχτό παράδειγμα σύμπλευσης εκκλησίας και φασιστικού κράτους αποτελεί το σχέδιο υλοποίησης ενός έργου για την ανέγερση ενός ναού στα τουρκοβούνια, που κατέληξε σε ένα ακόμη οικονομικό σκάνδαλο.

Από την πλευρά του κινήματος, που είχε εν μέρει αποδείξει την μαχητικότητά του κατά τη διάρκεια των Ιουλιανών, εμφανίζονται οι πρώτες αντιστασιακές ενέργειες όπως αυτή της απόπειρας ανατίναξης του Παπαδόπουλου από τον Παναγούλη το ’68 και αυτή των Τσικουρή και Αντζελόνι το ’70 εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ. Οι τελευταίοι πεθαίνουν όταν η βόμβα που μεταφέρουν εκρήγνυται μέσα στο αυτοκίνητό. Μετά το 1970 η αντίσταση παίρνει και πιο συλλογικές μορφές, μέσω οργανώσεων κυρίως της αριστεράς που δρουν στο εξωτερικό και αργότερα στο εσωτερικό, με διάφορες μορφές πάλης (συνήθως βομβιστικές ενέργειες εναντίον κρατικών και καπιταλιστικών στόχων). Ενδεικτικά αναφέρουμε τις οργανώσεις 20η Οκτώβρη, ΛΕΑ, Άρης, ΑΑΑ, ΕΚΚΕ, ΔΕΑ, ΠΑΚ, ΔΑΣ.

Τον Νοέμβρη 1973, μέσα στον απόηχο της εξέγερσης και της σφαγής στο πολυτεχνείο, η σκληρή τάση των χουντικών του Ιωαννίδη, με παρότρυνση των ΗΠΑ, “ανατρέπει” τον Παπαδόπουλο κηρύσσοντας εκ νέου τον στρατιωτικό νόμο, καταγγέλοντας “προδοσία της επαναστάσεως” από την κυβέρνηση Μαρκεζίνη-Παπαδόπουλου. Αποτέλεσμα της αναρρίχησης Ιωαννίδη στην εξουσία ήταν επίσης το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Κύπρο. Μέσα σε αυτό το κλίμα η χούντα του Ιωαννίδη καταρρέει κάτω από το βάρος της πολεμικής ήττας.

Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο οι χουντικοί καλούν τον παλιό πολιτικό κόσμο και οργανώνουν την ομαλή πολιτική μετάβαση της εξουσίας. Τελικά συμφωνούν στο ότι ο καταλληλότερος και δοκιμασμένος από παλιά για αυτή τη θέση είναι ο Κ. Καραμανλής. Ακόμη και κομμάτια της αριστεράς που δεν βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εμμέσως συναινούν στην επιλογή Καραμανλή. Τάση που συνοψίζεται στο σύνθημα του Θεοδωράκη “Καραμανλής ή Τανκς”. Ταυτόχρονα όσος κόσμος αυθόρμητα βγαίνει στους δρόμους μετά την κατάρρευση της δικτατορίας δέχεται την πρώτη δημοκρατική καταστολή.

Το νέο δημοκρατικό καθεστώς, από τη μία κλείνει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι εξόριστοι γυρνάνε στους τόπους τους, αλλά συγχρόνως αφήνει ανέγγιχτο τον εκτελεστικό κορμό του χουντικού κράτους (ΕΑΤ-ΕΣΑ, βασανιστές, μπάτσους, στρατιωτικούς κ.α.). Οι μόνοι που πέρασαν από δίκη και καταδικάστηκαν ισόβια ήταν οι πρωτεργάτες της χούντας. Αντίθετα με την επίσημη εκδοχή της ελληνικής ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία, η δικτατορία δεν ανατράπηκε και η δημοκρατία δεν πήρε ποτέ τη ρεβάνς. Απεναντίας είτε διατήρησε, είτε επανένταξε στους κόλπους του κατασταλτικού της μηχανισμού (αστυνομία, Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών) πολλούς από το προσωπικό και τους οπαδούς της 7ετίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως σύμφωνα με επίσημα έγγραφα της ΚΥΠ του 1981 οι γνωστοί φασίστες Πλεύρης, Μηχαλολιάκος, Μηχαλόπουλος, Δάκογλου είναι μισθοδοτούμενοι της ΚΥΠ, σημερινης ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών), και θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη συνέχεια μέσα στον εθνικιστικό-φασιστικό χώρο.

Είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο ότι η άνοδος του φασισμού ευνοείται σε περιόδους οικονομικής ύφεσης, κοινωνικής αναταραχής και πολιτικής αστάθειας και ως ένα σημείο αποτελεί μηχανισμό του κράτους για την αποκατάσταση της έννομης τάξης.

Τριανταοχτώ χρόνια μετά την πτώση της χούντας, βρισκόμαστε ξαφνικά αντιμέτωποι με την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα. Εμεις σε αυτή την κατάσταση βρίσκουμε τους εαυτούς μας απέναντι από αυτούς που επικαλούμενοι την καθαρότητα της φυλής, την τάξη, την ασφάλεια και την εθνική ενότητα επιτίθενται εναντίον όσων δεν ταιριάζουν στα πρότυπα τους και όσων αντιστέκονται στις ιδέες τους και όλα αυτά υπό τις επευφημίες μερίδας της κοινωνίας. Έτσι έχοντας στήσει τη δικιά μας δομή θα είμαστε εκεί για να πολεμήσουμε τον εθνικισμό-φασισμό στην κοινωνία που ζούμε, προτάσσοντας την αλληλεγγύη ως όπλο μας.

 

ΚΕΙΜΕΝΟ 18/10 Διακηρυκτικό Κείμενο Καλέσματος για την δημιουργία της Συνέλευσης

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ – ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Βρεθήκαμε με αφορμή την αντιμετώπιση της ενδεχόμενης παρουσίας της χρυσής αυγής στο Χορτιάτη και την κατάπτυστη πρόσκληση-νομιμοποίηση τους από τον τοπικό δήμαρχο. Προέκυψε από τη συζήτηση η ανάγκη δημιουργίας μιας σταθερής συνέλευσης με τέτοια οργανωτική δομή που να μπορεί να αντιμετωπίσει το φασιστικό φαινόμενο όχι μόνο με αντανακλαστικές κινήσεις, αλλά σε συνολικότερο επίπεδο δράσης και λόγου.

Ερμηνεύουμε την άνοδο της ακροδεξιάς ως μια νέα μεταβλητή στην εξίσωση του γενικευμένου κοινωνικού πολέμου που μαίνεται γύρω μας. Η χρεωκοπία του κομματικού πολιτικού συστήματος αλλά και η απαξίωση του αστικοδημοκρατικού πολιτεύματος έδωσε ελπίδες σε πολύ κόσμο που βρέθηκε στους κοινωνικούς αγώνες από τη χούντα ως σήμερα, αλλά συγχρόνως έφερε τρέμουλο σε όσους είχαν ταυτίσει τα συμφέροντά τους με το σάπιο σύστημα, και αίσθημα προδοσίας σε όσους πιστεύουν στο μύθο του έθνους-κράτους.

Η ήδη πολωμένη ελληνική κοινωνία πολώθηκε ακόμα περισσότερο και 420 χιλιάδες πολίτες διάλεξαν αυτόν που θεώρησαν ως εύκολο δρόμο… το δρόμο της ανάθεσης. Για άλλη μια φορά κάποιος να καθαρίσει και να ξεβρομίσει για αυτούς. Για άλλη μια φορά ο κυρ-Παντελής, επέλεξε την πελατειακή σχέση, αλλά αυτή τη φορά παίζει με τη φωτιά. Η άνοδος του φασισμού είναι ακόμα ένα από τα αποτελέσματα των συνθηκών της κρίσης, αλλά και το τελευταίο χαρτί της εξουσίας, τόσο για να στρέψει την οργή των καταπιεσμένων προς τους “ξένους”, τους “απόκληρους” και τους “διαφορετικούς”, όσο και για να δημιουργήσει μια έμπιστη “πέμπτη φάλαγγα” που θα υπερασπιστεί το υπάρχον σε μελλοντικές καταστάσεις.

Ο φασισμός είναι η πιο ριζοσπαστική έκφανση του εθνικισμού. Ο φασίστας που ιδεολογικά αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικοσοσιαλιστής καυχιέται πως είναι ο πιο αυθεντικός και καθαρός εθνικιστής. Και παρόλο που οι σύγχρονοι δημοκράτες ισχυρίζονται πως είναι από την απέναντι πλευρά, εκτός του ότι κάθονται στα ίδια έδρανα μαζί τους, αν θεωρήσουν πως θίγονται τα προνόμιά τους, είτε θα χρησιμοποιήσουν τους φασίστες, είτε θα τους ακολουθήσουν. Ως εκ τούτου, ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πόλεμο ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Στεκόμαστε απέναντι σε φασιστικές, ρατσιστικές, σεξιστικές λογικές, κουλτούρες και συμπεριφορές. Είμαστε δηλωμένοι εχθροί κάθε καθαρότητας είτε αυτή προέρχεται από τη χρυσή αυγή, είτε από το κράτος και τους μηχανισμούς του, είτε από τους τηλεκανίβαλλους των ΜΜΕ, είτε από κομμάτια της ίδιας της κοινωνίας, είτε ακόμα κι όταν εμφανίζεται μέσα από το ίδιο το ανταγωνιστικό κίνημα.

Αναγνωρίζουμε παράλληλα πως πέρα από την όποια ρητορική μίσους, η χρυσή αυγή έχει διεισδύσει σε πτυχές της καθημερινότητας, προσαρμόζοντας τον λόγο της και παραχαράσσοντας την ιστορία έτσι ώστε να απαντάει σε κάθε είδους υπαρκτό ή κατασκευασμένο ζήτημα.

Οραματιζόμαστε ως καλύτερο δυνατό σενάριο, ένα γενικευμένο, μαχόμενο αντιεθνικιστικό μέτωπο, με ελευθεριακά χαρακτηριστικά, διάχυτο σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Σε σωματεία και συνελεύσεις γειτονιάς, σε μαθητικές πρωτοβουλίες, φοιτητικά σχήματα και πολιτικές συλλογικότητες.

Η “καταδίκη της χρυσής αυγής ως ναζιστική οργάνωση και συμμορία δολοφόνων” και η επίκληση στη νομιμότητα και τη δημοκρατία, ως λογικές μας φαίνονται από αδιάφορες και αναποτελεσματικές, ως και εχθρικές. Στα δικά μας μάτια, συμβάλλουν στην διαιώνιση του μύθου περί “αντισυστημικής” παράταξης. Επίσης, ενισχύουν τη φασιστική τακτική και ρητορική, που θέλει τη χρυσή αυγή να πλασάρει την εικόνα των σκληρών και πειθαρχημένων ταγμάτων εφόδου, κάτι που προς το παρόν τουλάχιστον είναι απλά ο μύθος που προσπαθεί να οικοδομήσει, βασισμένος στο θέαμα του ομοιόμορφου ρουχισμού και του ξυλοκοπήματος ανυπεράσπιστων ανθρώπων.

Μια αντιεθνικιστική συνέλευση θα πρέπει να είναι πάντα έτοιμη να σταθεί απέναντι στον φασισμό όταν αυτός επιδιώκει κοινωνική παρουσία, είτε αυτό σημαίνει την φυσική παρουσία μας στον δρόμο, είτε άμεσες απαντήσεις σε δημόσιες εξαγγελίες των εκφραστών του και την αποδόμηση του εθνικιστικού λόγου πολιτικά και ιστορικά. Θα πρέπει να αποτελεί την οργανωτική δομή που θα συσπειρώνει αντιφασίστες και αντιφασίστριες ώστε να είναι έτοιμοι να αντεπεξέλθουν σε κάθε πιθανή συνθήκη.

Αντιφασισμός δίχως σύγκρουση, δε νοείται. Στην παρούσα συνθήκη όμως, κρίνουμε τις ως τώρα πρακτικές ως μη επαρκείς σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Εκτός αυτού, πρακτικές όπως η στείρα, χουλιγκανίστικη, μητροπολιτική antifa λογική της αποσπασματικής δράσης, αλλά και η λογική της αναμονής μιας υποτιθέμενης γενικευμένης κοινωνικής δημοκρατικής αντίστασης στον φασισμό είναι αποτυχημένες συνταγές από το παρελθόν.

Η σύγκρουση με το φασισμό πρέπει να έχει χαρακτηριστικά οργανωμένης, σταθερής και δημόσιας παρουσίας, να είναι ευέλικτη και προσαρμοστική και να στέκεται στο πλευρό των κοινωνικών ομάδων που πλήττονται από τα κατά τόπους πογκρόμ, επιδιώκοντας σχέσεις εμπιστοσύνης, συντροφικότητας και κοινών αγώνων μαζί τους.

Παράλληλα όμως, η αντιφασιστική δράση θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και μια συμπαγή παρουσία σε επίπεδο λόγου, με στόχο την αποδόμηση του εθνικισμού στην κοινωνική συνείδηση, καθώς και να είναι εξοπλισμένη με όλα τα αναλυτικά εργαλεία που απαιτούνται και με ένα οργανωμένο δίκτυο αντιπληροφόρησης και αποδελτίωσης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΠΡΙΝ ΝΑ ‘ΝΑΙ ΑΡΓΑ